Sevgi ve İlgi

Kişileri ya da şeyleri bize sevdiren nedir?

Onlar ile kendimiz arasında kurduğumuz iyi ilişki ya da bağdır. 

Ancak aynı kişi ya da şey ile kötü bir ilişki ya da bağ kurabiliriz. İyi ya da kötü! 

Olaylar yada kişiler özünde iyi ya da kötü müdür? Yoksa sadece olması gerektiği için mi olur?

Kim karar veriyor bunun iyi ya da kötü olduğuna?

Birikim, değerler, zaman... belki de tümü; paradigma.

Yani algımız, yani biz.

O zaman olaylara yada kişilere hangi gözlükle bakıyorsak odur onu iyi yada kötü yapan. 

Yargılıyoruz, kötü olduğuna kanaat ediyoruz, cezalandırıyoruz ve sonra bunun doğru olduğuna inanıyoruz. 

O zaman başa dönelim. Biz kişiler yada şeylerle aramızda iyi ilişki yada bağ olduğu için mi onları seviyoruz? O zaman ikiyüzlü bir tüccarız demektir. Senin, vermek için bir takım şartlar öne sürdüğün veya karşılık beklediğin samimi bir sevgi değildir. Bu durumda sana gösterilen sevgiye de asla güvenin olmayacaktır. Ve bu dünyadan belki de sevgiyi hiç tanımadan göçüp gideceksin. 

Sevgi sonucuna bakmaksızın, karşılık beklemeksizin verebileceğin tükenmeyen en değerli hazinen olmalıdır. Ancak bu durumda ortaya çıkacak bütün ilgi ve bağlar, zamandan bağımsız olarak iyidir.